ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
Καθισμένο το μικρό αγοράκι στο πάτωμα, με το ψαλίδι στο χέρι, έκοβε σε μικρότερα, ένα χάρτη παγκόσμιο. Σε λίγο ετελείωσε. Έπειτα όμως θέλησε να ξανακολλήσει τα κομμένα χαρτιά. Αλλά δεν μπορούσε. Δεν ήξερε Γεωγραφία. Και έτσι τα κομμάτια δεν έπαιρναν την κανονική τους θέση. Ο μικρός στενοχωριέται. Πλάϊ του ο πατέρας, παρακολουθεί τον παιδί του. Το λυπάται
. Παρατήρησε ότι από την πίσω μεριά του χάρτη είναι ζωγραφισμένος ένας άνθρωπος. “Παιδί μου, του λέει, γύρισε ανάποδα τα κομμάτια. Φτιάξε πρώτα τον άνθρωπο. Και όταν τα κομμάτια ενωθούν έτσι, ώστε να σχηματιστεί ο άνθρωπος, θα γίνει αμέσως και ο παγκόσμιος χάρτης”. Ο μικρός ένωσε τα κομμάτια ανάλογα με τις γραμμές του ανθρώπινου σώματος. Όταν εγύρισε από την άλλη μεριά το χάρτη, παρατήρησε με χαρά ότι η επιτυχία ήταν πλήρης. Ήταν τέλειος…
Παιδί μου,
Φτιάξε πρώτα τον άνθρωπο! τι βαθύ νόημα κρύβει αυτή η σκέψη! Αυτός μας χρειάζεται σήμερα. Ο άνθρωπος. Ο άγιος άνθρωπος. Αυτός, που χωρίς να παρασύρεται από τα ρεύματα της κοινωνίας, θα σηκώσει ηγεμονικά τον σταυρό της αλήθειας κια θα προχωρήσει σταθερά στο δρόμο του Χριστού.
Τότε ο κόσμος θα κερδίσει την χαρά του. Και τότε θα γίνει η γη με τους σύγχρονούς της αγίους, ένα κομμάτι του Παραδείσου…
Πεντάλεπτα σιωπής – κορίτσια – γυμνάσιο-2013-δείπνο – 4
"Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν..." 